Ο ΟΤΕ στα δύο;

Ένας παράξενος διάλογος διεξάγει την περασμένη Κυριακή μέσα από τις σελίδες της Καθημερινής.

Σε ένα άρθρο (βλέπε προηγούμενο post) ο Πρόεδρος του ΟΤΕ υπερασπιζόταν το θεσμικό ρόλο του ΟΤΕ απέναντι στους εναλλακτικούς παρόχους (η πλειοψηφία των οποίων εκμεταλλεύτηκε το φθηνό χρήμα που έδιναν οι τράπεζες τα προηγούμενα χρόνια και την απουσία ρυθμιστικής παρέμβασης από την πλευρά της ΕΕΤΤ).

Στο άλλο άρθρο ο Μανδραβέλης αναφερόταν σε μυστική μελέτη της ΕΕΤΤ η οποία αποδίδει την κακή κατάσταση του ανταγωνισμού στις ελληνικές τηλεπικοινωνίες στον «κακό» ΟΤΕ ο οποίος εκμεταλλεύεται της δεσπόζουσας θέσης του και δεν εφαρμόζει τις ρυθμιστικές προσπάθειες της ΕΕΤΤ.

Όλο το πρόβλημα εστιάζεται στην απελευθέρωση του τοπικού βρόγχου (της γραμμής από τα σπίτια μας μέχρι το πρώτο μεταγωγέα = τηλεφωνικό κέντρο). Αυτό το κομμάτι ο ΟΤΕ ενώ είναι υποχρεωμένος να το επινοικιάζει στους εναλλακτικούς παρόχους, κωλυσιεργεί με καθυστερήσεις στην παράδοση, τις επισκευές κ.λπ.

Σε αυτή τη μελέτη αναφέρεται σαν πρόταση για την επίλυση του προβλήματος ο διαχωρισμός της διαχείρισης του τοπικού βρόγχου από τον ΟΤΕ σύμφωνα με 3 διαφορετικές εκδοχές:
1. Λειτουργικός διαχωρισμός με δημιουργία μιας business unit.
2. Δομικός διαχωρισμός με δημιουργία θυγατρικής
3. Δομικός διαχωρισμός με δημιουργία άλλης επιχείρησης.

Υπενθυμίζεται ότι στην Αμερική στην δεκαετία του 70 η αντίστοιχη ρυθμιστική αρχή επέλεξε τη δραστική τρίτη μέθοδο και έσπασε την Bell σε πολλές μικρές εταιρείες απελευθερώνοντας τον ανταγωνισμό.

Στην Ελλάδα του 2010 ο κος Μανδραβέλης ισχυρίζεται ότι προκρίνεται είτε η πρώτη είτε η δεύτερη λύση από την ΕΕΤΤ ενώ η κυβέρνηση (και οι γερμανοί) αντιδρά ακόμη και σε αυτές.