iPod Nano. Mea culpa!

Πρέπει να το ομολογήσω. Είμαι κατά των gadgets.

Αυτό συμβαίνει για πολλούς λόγους. Έχω μια απέχθεια στην ασταμάτητη κατανάλωση, αρνούμαι να παίξω το παιχνίδι των εταιρειών μπαίνοντας (και επομένως ενισχύοντας) στον κύκλο ζωής προϊόντων και υπηρεσιών αξεσουάρ, κάνω οικονομία χρόνου ειδικά σε ότι αφορά την εκπαίδευση στη χρήση νέων προϊόντων και υπηρεσιών και εμφανίζω υψηλή αδράνεια σε καθετί που προσπαθεί να αντικαταστήσει προηγούμενες συσκευές (τις οποίες ήδη κατέχω) με νέες ανώτερης τεχνολογίας.

Με λίγα λόγια είμαι ο εφιάλτης κάθε καινοτόμου προϊόντος ή υπηρεσίας.

Πρέπει να ομολογήσω ότι αγοράζοντας προχθές το iPod Nano εξεπλάγην ευχάριστα. Φυσικά και σε πλήρη συμφωνία με τις αρχές μου, δεν πήρα το τελευταίο μοντέλο αλλά αυτό των 8 Gbps με κάμερα και ραδιόφωνο.

Είναι ένα προϊόν το οποίο αξίζει τον κόπο, τον χρόνο και το χρήμα που δαπανάς σε ποσοστό 150%.

Τι διαφορετικό έχει που με εντυπωσίασε:
1. Χωρητικότητα. Η ανάγκη να αποθηκευτώ τα αγαπημένα μου τραγούδια με οδήγησε στην αγορά του. Είχα 500 επομένως μένει χώρος για άλλα 400. Καθόλου άσχημα.
3. Τo look and feel του περιβάλλοντος και το touch interface (παρόλο που κολλάει ελαφρά).
4. Το εντυπωσιακά slim της συσκευής.
5. Τα εξαιρετικά γραφικά των παιχνιδιών (πάντα τα παιχνίδια βοηθάνε όταν έχεις εγκλωβιστεί και πρέπει να σκοτώσεις χρόνο).

Η μόνη απορία μου είναι γιατί δεν λειτουργεί και σαν τηλέφωνο.