Ο κίνδυνος πίσω από την υπόθεση του press-gr. Ας μη γίνουμε Κίνα.

Εδώ και δύο μέρες παρακολουθούμε όλοι με
ενδιαφέρον τις έρευνες σχετικά με το
γνωστό blog press-gr.blogspot.com.

Αναμφισβήτητα αποτέλεσε και αποτελεί ένα
ιδιαίτερα επιτυχημένο blog.

Αναμφισβήτητα επίσης πολλές φορές δίχασε
δημοσιεύοντας εικασίες, ψευδής
πληροφορίες και υβριστικά σχόλια.

Χωρίς να συμφωνώ με την παραπάνω τακτική
και με την προϋπόθεση ότι δεν έγιναν
εκβιασμοί, κατανοώ την συγκεκριμένη
τακτική.

Το διαδίκτυο είναι από τη φύση του ένα
αναιδές και ατίθασο μέσο. Είναι γνωστό τοις
πάση ότι στο διαδίκτυο δεν ψάχνεις έγκυρη
πληροφόρηση αλλά χαβαλέ (εξ'ου και τα
αστεία και το βρισίδι). Επιπλέον, αν δε σου
αρέσει ένα blog, το επόμενο βρίσκεται ένα
κλικ μακριά. Επίσης το διαδίκτυο στην
Ελλάδα απευθύνεται σε περιορισμένο
συνδρομητικό κοινό (στο 27% των Ελλήνων που
έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο).

Επομένως, είναι παράδοξο να κρίνεται ένα blog
με τα κριτήρια της έντυπης δημοσιογραφίας.
Είναι σαν να παίρνεις στα σοβαρά τις αφίσες
στα Εξάρχεια που μιλάνε για απαλλοτριώσεις
τραπεζών από αναρχικούς.

Αυτό που ενόχλησε ιδιαίτερα στο
συγκεκριμένο blog ήταν ότι έκανε αρκετές
αποκαλύψεις οι οποίες μάλιστα προβλήθηκαν
από δημοσιογράφους και μέσα που σήμερα
πρωτοστατούν στην αποκαθήλωσή του.

Σε ότι αφορά το ποινικό μέρος της υπόθεσης,
πολύ δύσκολα θα μπορέσει να καταδικαστεί
κάποιος που δημοσιεύει ένα κείμενο σε ένα
server που βρίσκεται εκτός ελληνικού εδάφους.

Είναι σαν να κατέφευγε κάποιος στα ελληνικά
δικαστήρια για ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε
στους New York Times. Εξ'ου και οι προσπάθειες να
συνδεθεί η υπόθεση με εκβιασμό και να
αποδειχθεί ότι ο server βρισκόταν επί
ελληνικού εδάφους (τεράστια μπούρδα).
Μάλλον αυτό που ψάχνει η αστυνομία είναι ο
υπολογιστής στον οποίο αποθηκεύονταν τα
κείμενα πριν αποσταλούν.

Αυτό που φοβίζει είναι η σκοπιμότητα πίσω
από τη δίωξη. Πλέον, οποιοσδήποτε και με
οποιαδήποτε αφορμή μπορεί να καταθέσει
μήνυση στην υπηρεσία ηλεκτρονικού
εγκλήματος εναντίον κάθε blogger (Ήδη έχουμε
το προηγούμενο με τον Λιακόπουλο).

Όλοι ελπίζουμε ότι τα παραπάνω θα μείνουν
μεμονωμένα περιστατικά και δεν θα
αποτελέσουν αφορμή για μια ενορχηστρωμένη
προσπάθεια λογοκρισίας στο διαδίκτυο. Ας
μην γίνουμε Κίνα.