Αν σταματήσουμε να κοιτάμε το δάκτυλο

Το διαδίκτυο είναι από τη φύση του ένα
αναιδές και ατίθασο μέσο. Είναι γνωστό τοις
πάση ότι στο διαδίκτυο δεν ψάχνεις έγκυρη
πληροφόρηση αλλά χαβαλέ. Αρκεί κάποιος να
δει τα πιο δημοφιλή video στο YouTube. Πρόκειται,
συνήθως, για video τεράστιας ανοησίας, τα
οποία στην καλύτερη περίπτωση δείχνουν
αποσπάσματα από γκάφες και
«στραβοπατήματα» πολιτικών.
Το press-gr έχει τα ίδια χαρακτηριστικά. Οι
κάποιες αποκαλύψεις που έκανε, αναιρούνταν
από τις υπόλοιπες λανθασμένες φήμες που
αναρτούσε και από την ανοχή που έδειχνε σε
υβριστικά, συκοφαντικά και ρατσιστικά
σχόλια αναγνωστών του.
Το ζητούμενο δεν είναι να περιορίσουμε το
πλούσιο και ποικίλο περιεχόμενο του
διαδικτύου αλλά να μάθουμε να το
διαβάζουμε σωστά. Να αναζητούμε την είδηση
από πολλές πηγές (κείμενα, ηχητικά
ντοκουμέντα και video) και να ξεχωρίζουμε την
είδηση από το σχόλιο και το λιβελογράφημα.
Ένα σημαντικό θέμα εκπαίδευσης εγείρεται,
το οποίο δεν αντιμετωπίζεται ούτε στην
τριτοβάθμια εκπαίδευση. Λύσεις δεν
υπάρχουν όταν δεν προκηρύσσονται θέσεις
πληροφορικής στα σχολεία (βλέπε τελευταίο
ΑΣΕΠ) και όταν οι περισσότεροι δάσκαλοι και
καθηγητές δεν είναι ικανοί να συντάξουν ένα
κείμενο σε υπολογιστή.
Η χώρα μας καταλαμβάνει την τελευταία θέση
στην Ευρώπη των 27 στη χρήση του διαδικτύου.
Κύρια αιτία αποτελεί η έλλειψη
ενδιαφέροντος των Ελλήνων για το
περιεχόμενο (ή πιο συγκεκριμένα την
απουσία περιεχομένου) του διαδικτύου.
Είναι παράδοξο, η πολιτεία, κόντρα στα
αυτονόητα, να προσπαθεί να επιδεινώσει την
κατάσταση επιβάλλοντας περιορισμούς στην
ανάρτηση περιεχομένου.